Antiquarenbeurs Mechelen
Deelnemer
DemianHendrik Conscienceplein 16 -18
2000 Antwerpen
Belgium
Contact
René FrankenTelefoon
+ 32 (0) 3 233 32 48 + 32 (0) 3 233 32 48Website
www.demian.be
Vijf originele houtblokken in eik, van de houtsnedes voor Gils' tweede dichtbundel Zeer verlaten reiziger (1954).
Zeer verlaten reiziger
Vier van de vijf houtsnedes werden in de bundel gedrukt. De vijfde houtsnede, blijkens het opschrift 'couverture' op de zijkant van het houtblok, oorspronkelijk bedoeld voor het omslag, bleef ongebruikt. Gils gaf uiteindelijk toch de voorkeur aan de afdruk van de houtsnede met de pijlvorm en plaatste die op het omslag.
Bijgevoegd:
Zeer verlaten reiziger. Met vier houtsneden van de dichter.1954 Antwerpen, eigen beheer, eerste druk, oplage 150 genummerde en 7 geletterde exemplaren, dit is exemplaar G, het auteursexemplaar. Volgens het colofon zouden de 7 geletterde exemplaren op Japans papier zijn gedrukt, maar ook deze exemplaren buiten reeks werden op het gewone papier gedrukt.
(Er is ons één exemplaar op gestreken papier bekend, wellicht een afgekeurde proef)
44p. 21:14 cm. Ingenaaid. Compleet met het aankondigingskaartje van de bundel.
Een bijzonder ensemble, waarin de beeldhouwer Gils en de dichter Gils elkaar treffen.
Gils in een interview uit 1974 met Willem M. Roggeman:
'in mijn jeugd ben ik vertrokken met het ideaal, later beeldhouwer te worden. Ik was toen een jaar of elf, denk ik. Ik kerfde in blokjes hout en ook regelmatig in mijn handen. Kunststudies heb ik nooit gedaan.'
'Omstreeks 1950 ben ik dan inderdaad beginnen beeldhouwen: de jeugdaspiratie werd werkelijkheid. Ik ben dat medium en zijn materie gaan exploreren. Ik heb vooral in hout gebeeldhouwd, de zogenaamde taille directe. Maar ik kon alleen beeldhouwen met daglicht. En overdag had ik een baan. In de winter lag ik dus gewoon stil. De uitvoering raakte zodoende zo ver ten achter op de ideeën, dat ik het hele beeldhouwen tenslotte niet meer zag zitten. Deze aspiratie werd dus gedwarsboomd door de huisvaderlijke noodzaak om de kost te verdienen. Maar terwijl ik beeldhouwde was de poëzie zich weer komen aandienen, alweer zonder dat ik mij er aan verwacht had. Zoiets gebeurt eigenlijk altijd zonder dat ik het speciaal voorzie, en dat vind ik wel boeiend. Ik heb me nooit vastgeklampt aan een bepaald image van schrijver of schilder of wat dan ook. In de tijd dat ik schilderde had ik dat wel misschien het meeste, onder invloed van de omgang met andere schilders. Ik was toen nog vrij jong; misschien heb je dan meer neiging om jezelf au sérieux te nemen. Ik ben mijn eerste gedichten beginnen schrijven toen ik nog volop in de sculpturale periode zat. Dan is de poëzie aan belang beginnen winnen en werd mijn enig uitdrukkingsmiddel.'
Bijgevoegd:
Zeer verlaten reiziger. Met vier houtsneden van de dichter.1954 Antwerpen, eigen beheer, eerste druk, oplage 150 genummerde en 7 geletterde exemplaren, dit is exemplaar G, het auteursexemplaar. Volgens het colofon zouden de 7 geletterde exemplaren op Japans papier zijn gedrukt, maar ook deze exemplaren buiten reeks werden op het gewone papier gedrukt.
(Er is ons één exemplaar op gestreken papier bekend, wellicht een afgekeurde proef)
44p. 21:14 cm. Ingenaaid. Compleet met het aankondigingskaartje van de bundel.
Een bijzonder ensemble, waarin de beeldhouwer Gils en de dichter Gils elkaar treffen.
Gils in een interview uit 1974 met Willem M. Roggeman:
'in mijn jeugd ben ik vertrokken met het ideaal, later beeldhouwer te worden. Ik was toen een jaar of elf, denk ik. Ik kerfde in blokjes hout en ook regelmatig in mijn handen. Kunststudies heb ik nooit gedaan.'
'Omstreeks 1950 ben ik dan inderdaad beginnen beeldhouwen: de jeugdaspiratie werd werkelijkheid. Ik ben dat medium en zijn materie gaan exploreren. Ik heb vooral in hout gebeeldhouwd, de zogenaamde taille directe. Maar ik kon alleen beeldhouwen met daglicht. En overdag had ik een baan. In de winter lag ik dus gewoon stil. De uitvoering raakte zodoende zo ver ten achter op de ideeën, dat ik het hele beeldhouwen tenslotte niet meer zag zitten. Deze aspiratie werd dus gedwarsboomd door de huisvaderlijke noodzaak om de kost te verdienen. Maar terwijl ik beeldhouwde was de poëzie zich weer komen aandienen, alweer zonder dat ik mij er aan verwacht had. Zoiets gebeurt eigenlijk altijd zonder dat ik het speciaal voorzie, en dat vind ik wel boeiend. Ik heb me nooit vastgeklampt aan een bepaald image van schrijver of schilder of wat dan ook. In de tijd dat ik schilderde had ik dat wel misschien het meeste, onder invloed van de omgang met andere schilders. Ik was toen nog vrij jong; misschien heb je dan meer neiging om jezelf au sérieux te nemen. Ik ben mijn eerste gedichten beginnen schrijven toen ik nog volop in de sculpturale periode zat. Dan is de poëzie aan belang beginnen winnen en werd mijn enig uitdrukkingsmiddel.'
€ 3.000
View exhibitor's highlights